Bij
de aanmelding van de oliebollentocht dit jaar zag ik de koude voeten als
grootste "probleem".
Zaak
om dit terstond aan te pakken.
Via
de blog van, wie anders, Wim Schermer, de ervaringen en apparaten gekeken en
het Therm-IC apparaat.
Even
uitgezocht waar ik het kon kopen en besteld.
Helaas
was het alleen de bedieningsdelen en verder geen zolen o.i.d.
De
volgende dag gebeld en ook naar de verlenging gevraagd die niet op de website
stond.
De
zolen en verlenging besteld.
Snel
gekregen en ook al plannen gemaakt voor een ritje ermee.
Nou
dat was direct een "vuurdoop".
Een
ritje vanuit Ede naar Maartensdijk uitgezet en terug, over wegen die ik niet vaak had
gereden.
Dit
in de GPS waardoor ik niet hoefde te zoeken.
Bij
het vertrek was het bar en boos, het begon fors te sneeuwen.
Toch
vertrok ik en reed via Lunteren naar Leusden. Onderweg sneeuwde / hagelde het
af en toe.
Glad
vond ik het niet en de rit verliep goed. Trager dan normaal, maar dat is
natuurlijk normaal onder deze omstandigheden.
De
verlenging van de Therm-IC gingen onderweg los en daarnaast zaten ze niet
zo comfortabel.
Te
lang en wel plat maar toch niet de been contouren volgend.
De
warmte was ook in de laagste stand voldoende.
De
schoenen die ik aan had waren discutabel. Sandalen, deze passen goed in de Quest
en raken de binnenzijde niet. Daaroverheen had ik neopreen overschoenen.
De
volgende keer zal ik, naast de neopreen overschoenen, ook de dichte
fietsschoenen gebruiken.
Dat
zal zeker warmer zijn. Ook ga ik de verlenging niet gebruiken.
Pé
Koomen liet de versie zien waarbij de batterijen (en bediening) op de schoen
zelf zitten.
Wordt
dus vervolgd.
Terugweg
ging overigens prima, hoewel de fietsconditie matig is, maar daar kan aan worden gewerkt
nietwaar?
Wat
voel ik me toch gelukkig met zo'n Quest, geen échte last van gladheid
en goed beschermd tegen de weersomstandigheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten